ข้าพเจ้ารักการผายลม

การผายลมนับเป็นศาสตร์และศิลป อย่างหนึ่ง…

ข้าพเจ้าเรียนรู้มันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ

สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าหันมาสนใจมันอย่างจริงจังก็คือ..

ลุงของข้าพเจ้าเอง…

ข้าพเจ้าจำได้ดี ตอนอยู่ประมาณประถมสี่…

ลุงของข้าพเจ้าได้ทำการผายลมอันน่าทึ่ง..

ท่านได้แบ่งลมออกเป็น 3 ช่วง 3 จังหวะ…

และปล่อยมันออกมา ในท่า ต่างๆกัน..

เหตุการณ์วันนั้นยังติดตาตรึงใจข้าพเจ้ามาจนทุกวันนี้…

ตั้งแต่นั้นมา ข้าพเจ้าศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับการผายลม

ทั้งจากการอ่าน และการลองกระทำ…

ข้าพเจ้าศึกษาจนได้ค้นพบว่า

ในพื้นผิวต่างกัน และองศาของตูด..

มีผลทำให้เสียงที่ออกมา ทุ้ม แหลม ต่างกัน ในระดับองศาใด.. และพื้นผิวแบบไหน..

กลิ่น ก็สำคัญ…

ข้าพเจ้าศึกษาจนค้นพบว่า กินอะไรเข้าไป กลิ่นจะออกมาให้ความรุนแรงในระดับไหน..

ข้าพเจ้าชอบผายลมในลิฟท์

เนื่องด้วยมันเป็นที่อับ และมีคนแปลกหน้ามากมาย..

ข้าพเจ้าชอบมองสีหน้าของคนเหล่านั้น

ยามเมื่อพวกเขาได้กลิ่นรัญจวนที่ออกมาจากตูดของข้าพเจ้า..

น่าแปลก ทั้งทั้งที่มันโคตรจะเหม็น

แต่กลับไม่เคยมีใครปริปากพูดเลยซักคน ว่า มันเหม็น

ข้าพเจ้ารู้สึกได้ถึงความเกรงอกเกรงใจกันในที่แคบๆแห่งนี้

ทุกวัน ก่อนจะเริ่มเข้างาน ลิฟท์ที่ออฟฟิศข้าพเจ้าจะมีคนเยอะมากๆ

ข้าพเจ้าแอบแฝงเข้าไปในลิฟท์

ก่อนที่จะกระทำการ “ตดสุ่ย” ออกมา

*ตดสุ่ย คือการตดแบบเบาๆ แทบจะไม่มีเสียง เสียงที่ออกมาถ้าเงี่ยหูฟังจะดัง สุ่ย เบาๆ ต้องมือโปรเท่านั้นจึงจะทำได้*

ในบางครั้ง ขณะที่คนกำลังพูดคุยกันอยู่ในลิฟท์

เมื่อข้าพเจ้าตดไปแล้วเสียงคุยจะเงียบลงทันที…

สีหน้าทุกคนจะเปลี่ยน.. แต่ไม่มีใครถามว่าใครตด…

เวลาผ่านไป…

ผู้คนเริ่มพูดถึงเรื่องกลิ่นแปลกๆในลิฟท์

ข้าพเจ้ารู้สึกภูมิใจเหลือเกินที่ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้ปล่อยกลิ่นนั้น..

เหมือนฮีโร่ที่แอบทำความดีโดยมีหน้ากากปิดบังหน้าตาที่แท้จริง…

จนกระทั่ง…

เช้าวันนี้ข้าพเจ้าแฝงตัวเข้าไปในลิฟท์ตามปรกติ…

ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังจะทำการตดสุ่ยนั้นเอง..

ข้าพเจ้าก็ได้กลิ่น.. เป็นกลิ่นเหม็นเน่ามากๆ..

ใครนะ มันบังอาจ ตดตัดหน้าฉัน!!

กลิ่นมันโคตรเหม็นอ่ะ..

ไอ้แว่นคนนั้น.. ไอ้อ้วนคนนั้น.. หรือหนึ่งในพวกผู้หญิงขี้เมาท์กลุ่มนั่น…

ข้าพเจ้าได้แต่เก็บความแค้นไว้…

มันทำให้ข้าพเจ้านอนไม่หลับ…

วันรุ่งขึ้น… เวลาเดิม..

ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในลิฟท์พร้อมคนกลุ่มเดิม

ถึงแม้จะมีคนอื่นเข้ามาปะปนบ้าง..

แต่กลิ่นนั้นมันก็มาอีก.. กลิ่นเหม็นเน่าแบบเดิม…

ได้เลย กูรับคำท้า!!

ข้าพเจ้าคิดในใจ พร้อมกับปล่อย “ตดหัวขี้” ออกไป!!

**ตดหัวขี้ คือการตดเบียดอึ การตดโดยมีอึคาตูด กลิ่นเหม็นจะทวีความรุนแรงเป็น 2 เท่า!! *

ในลิฟท์ตอนนี้ กลิ่นตดของข้าพเจ้าและของบุคคลนิรนาม ตีกันตลบอบอวล อยู่ภายใน..

มันทำให้ผู้อื่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ถึงกับพาลจะอ๊วกแตกออกมา…

และในที่สุด!!

ข้าพเจ้าก็เป็นฝ่ายแพ้..

กลิ่นของบุคคลนิรนามนั่นรุนแรงกว่า.. และอยู่นานกว่ากลิ่นของข้าพเจ้า…

น้ำตาของข้าพเจ้าไหล…

พรุ่งนี้.. กูจะแก้ตัว…

เช้าวันนี้ข้าพเจ้ามาพร้อมกับความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ…

ที่เก่า.. เวลาเดิม.. คนกลุ่มเดิม..

หัวใจข้าพเจ้าเต้นระส่ำในขณะก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์…

กลิ่นเดิมมาอีกแล้ว…

ข้าพเจ้าตัดสินใจใช้ท่าไม้ตาย!!

…………….

……….

……

“โหย ไอ้จอม มัน Here มากเลย แม่งขี้ในลิฟท์อ่ะ”

“ไอ้จอม แม่งขี้แตกคาลิฟท์ โคตรเหม็นระยำเลย”

เสียงบ่นก่อนด่าของคนในออฟฟิศยังคงเป็นไป

อย่างต่อเนื่องยาวนานแม้เวลาจะผ่านเลยไปนานแล้ว

แต่ข้าพเจ้าไม่สนใจหรอก…

เพราะข้าพเจ้าเป็นผู้ชนะ…

ว่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ (กูชนะแล้ว)